Wiadomości Sekretariatu Generalnego ZAK - Czerwiec/Lipiec 2011

CZERWIEC/LIPIEC 2011

Drodzy Bracia i Siostry w ZAK,

W tym miesiącu przedstawiamy biografię ks. Franciszka Dionizego REINISCH SAC, przygotowaną przez ks. Jana Koryckiego SAC, postulatora generalnego SAC, jak również podajemy kilka innych ważnych informacji.

1. PROCESY BEATYFIKACYJNE CZŁONKÓW ZAK NA POZIOMIE DIECEZJI (ciąg dalszy)

Franciszek Dionizy REINISCH, kapłan, członek pallotyńskiej Prowincji Serca Jezusowego, urodzony 1 lutego 1903 r. w Feldkirch-Levis (Austria), zmarł ścięty przez nazistów na gilotynie w dniu 21 sierpnia 1942 r. w Brandenburgu. Jego proces beatyfikacyjny nie został jeszcze kanonicznie otwarty, ale jest w fazie zaawansowanych przygotowań.

Po złożeniu egzaminu dojrzałości, Franciszek studiował przez rok prawo na uniwersytecie w Innsbrucku i Kiel. W 1923 r. odprawił 30-dniowe rekolekcje ignacjańskie. Stopniowo dojrzewała w nim decyzja przyjęcia kapłaństwa i zdobywania dusz dla Chrystusa. W związku z tym, jesienią 1923 roku rozpoczął studia filozofii w Innsbrucku, a w 1925 wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Bressanone, gdzie 29 czerwca 1928 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Nieco później, bo 3 listopada 1928 r. wstąpił do Pallotynów, a 8 grudnia 1930 r. złożył pierwszą konsekrację pallotyńską. Przez dwa lata wykładał filozofię klerykom w Untermerzbach a następnie jeszcze przez rok studiował teologię w Salzburgu, pomagając równocześnie w duszpasterstwie. Jego służba była nacechowana dużym entuzjazmem do szensztackiego Ruchu Apostolskiego, założonego przez ks. Józefa Kentenicha, Pallotyna. Ks. Reinisch widział w tym Ruchu nowoczesną realizację idei apostolskich św. Wincentego Pallottiego. W 1938 r. przełożeni powierzyli mu opiekę duchową nad mężczyznami, którzy wstępowali do Ruchu.

Po wyrażeniu dezaprobaty dla przysięgi na wierność Hitlerowi, tajna policja berlińska (Gestapo), w dniu 12 września 1940 r. zabroniła mu głoszenia konferencji i kazań na całym terytorium Rzeszy. Kilka miesięcy później zażądano od niego, by przygotował się do służby wojskowej, co wywołało w jego osobowości głęboki, wewnętrzny konflikt. W swoim dzienniku, 1 marca 1941 r. napisał: „Czego chce ode mnie Boża Opatrzność? Od jakiegoś czasu przeczuwałem, że nie będę żył długo,... Czy może nadeszła godzina? ... Matko i Królowo Trzykroć Przedziwna, wspomóż mnie!”. W tym stanie ducha szukał rady u ks. Józefa Kentenicha, który sugerował, by pozostać wiernym decyzji ofiarowania własnego życia, ale nie narażać się na jego utratę; ewentualne oddanie go należy pozostawić Opatrzności Bożej, która zadziała przez odpowiednie okoliczności. Po rozważeniu tych rad, ks. Reinisch zawierzył się całkowicie Panu Bogu i Najświętszej Maryi Pannie, i ofiarował swoje życie Woli Bożej. W dzienniku napisał, między innymi: “Panie Jezu Chryste i Matko Trzykroć Przedziwna, obdarzcie mnie jasnością i właściwą decyzją, duchem męstwa i miłości, a także pokuty i ekspiacji. Cokolwiek zaistnieje, chcę pełnić Wolę Ojca!... Wincenty Pallotti, Założycielu i Ojcze, módl się za mnie”.

Powyższe przeżycia umocniły decyzję, by nie składać przysięgi na wierność Hitlerowi. W sumieniu był przekonany, że tak należy postąpić, chociaż kilka osobistości, takich jak Administrator Apostolski Innsbrucku, Przełożony Prowincjalny Pallotynów z Friedberga i dwaj kapelani wojskowi, doceniając jego osobiste przekonanie, radziło mu zmodyfikować podjętą decyzję. Odrzucenie żądanej od niego przysięgi spowodowało aresztowanie go, skazanie na więzienie w Berlinie oraz proces odbyty 7 lipca 1942 r. i zakończony skazaniem na śmierć.

Ks. Henryk Kreutzberg, który był kapelanem wojskowym więzienia berlińskiego i sześć tygodni asystował ks. Reinischowi, zaświadcza, że ks. Franciszek często badał słuszność swojej decyzji i pewnego razu powiedział: „Prowadzony łaską Boża, nie chcę i nie mogę działać przeciwko mojemu sumieniu. Jako chrześcijanin nie mogę składać przysięgi na wierność takiemu człowiekowi jak Hitler... Za każdym razem, gdy przeprowadzam rachunek sumienia, dochodzę do wniosku, że nie mogę podjąć innej decyzji.... Powinien być ktoś, kto zaprotestuje przeciwko tego rodzaju nadużyciom władzy, a ja czuję się powołany do takiego protestu”. Do swojego Przełożonego Prowincjalnego napisał: „Miłość Chrystusa przynagla mnie, by czynić wszystko dla nieskończonej Chwały Bożej, dla zniszczenia grzechu i dla zbawienia dusz, i dla tych celów jestem gotów umrzeć”. Ks. Reinisch spędził na modlitwie całą noc poprzedzającą egzekucję, wykonaną przez ścięcie 21 sierpnia 1942 r. Jego śmiertelne szczątki spoczywają w Vallendar obok Sanktuarium Matki Trzykroć Przedziwnej.

W archiwum generalnym Pallotynów znajduje się kopia listu wręczonego Ojcu Świętemu 9 sierpnia 1943 r., w którym Przełożony Generalny opisał okoliczności śmierci ks. Reinischa. W odpowiedzi, Kardynał Luigi Maglione, Sekretarz Stanu, w liście z 18 sierpnia 1943 r. (Prot.N.70103) informował, że Ojciec Święty, widząc przykład dany przez współbrata, był niepewny czy wyrażać Stowarzyszeniu kondolencje z powodu utraty tak bardzo wartościowego członka, czy raczej gratulować chwały, na jaką zasługuje.

2. Niemcy: Krajowa Rada Koordynacyjna ZAK w Niemczech przygotowuje się do czwartego krajowego kongresu, który odbędzie się od 16 do 18 września w Hofstetten; temat kongresu brzmi: „Naszym charyzmatem jest bycie razem, jako znak nadziei dla Kościoła”. Uczestnicy kongresu będą dyskutowali nad tematem – pallotyńskiego rozumienia Kościoła w dzisiejszych czasach, o wizerunkach Kościoła i dążeniach do głębszego zaangażowania w służbie Kościołowi w dzisiejszych czasach. Prosimy o jedność w modlitwie, aby ten czas odnowy był przeżyty owocnie.

3. Nowi członkowie ZAK: 24 czerwca, dwudziestu czterech (24) członków młodzieżowej wspólnoty SHEMA, z siedzibą w Itagui, Medellin, Kolumbii, złożyło swój Akt Zaangażowania Apostolskiego w ZAK. Poprzedzili go dwu letnią formacją. Wspólnota została założona, by ewangelizować młodych ludzi przez takie formy jak: muzyka, teatr i spotkania młodych. Wspólnota pomaga młodym ludziom z tzw. „marginesu”, z rodzin dysfunkcyjnych, oraz młodym w niebezpieczeństwie uzależnienia od narkotyków i wielkomiejskiej przemocy.

4. Avella, Włochy: W sobotę 2 lipca, w święto Niepokalanego Serca Maryi w Avella, we Włoszech, grupa trzynastu osób złożyła Akt Zaangażowania Apostolskiego, podczas uroczystości, której przewodniczył ks. bp Lino D’Onofrio, Wikariusz Generalny diecezji Nola. Uroczystość była przygotowana przez lokalną wspólnotę i przez dzieci nowych członków ZAK.

5. Teologiczne Sympozjum w Mysore, w Indiach. Rodzina pallotyńska w Indiach zorganizowała teologiczne sympozjum w Pallotyńskim Instytucie Teologicznym, Prabodhana, Mysore, Karnataka, w Indiach, od 24 do 29 czerwca tego roku. Tematem sympozjum było: “Teologiczne założenia i pastoralne implikacje pallotyńskiego charyzmatu”. Program obejmował konferencje na podany temat, po których inni relatorzy przedstawiali refleksję na przedstawiony wcześniej temat, oraz prace w grupach i dyskusje na forum. Zaproszenie do uczestnictwa było rozesłane zeszłego roku do członków posługujących się językiem angielskim i odpowiedź była bardzo dobra. Sto piętnaście osób na sto dwadzieścia wzięło udział w sympozjum. Najwięcej chętnych było z Indii, ale i byli członkowie z Polski, Niemiec, USA, Irlandii, Australii i Włoch, także świeccy członkowie z Australii i Indii. Było to ambitne przedsięwzięcie. Organizatorzy i koordynatorzy zasłużyli na słowa podziękowania. Jakość prezentacji była doskonała i skrupulatnie przygotowana oraz przekazana. Również dyskusja była bardzo ożywiona. Zaproszonymi gośćmi byli: ks. bp Seamus Freeman, ks. Jacob Nampudakam, przełożony generalny Księży i Braci Pallotynów, ks. Derry Murphy, Przewodniczący ZAK, ks. Frank Donio z USA , ks. Paul Rheinbay z Niemiec i s. Bernadetta Turecka, przełożona prowincjalna Sióstr Misjonarek Apostolstwa Katolickiego w Polsce. W dniu 29 czerwca ks. bp Freeman wyświęcił na diakonów 18 pallotyńskich alumnów z dwóch Prowincji i z Regii w Indiach. Obecnie jest 69 pallotyńskich alumnów podejmujących studia teologiczne w seminarium. Uczą się wraz nimi alumni z innych zgromadzeń. Jest to imponujące, w dzisiejszych czasach, móc zobaczyć tak wiele pallotyńskich powołań do kapłaństwa.